Дар ҷаҳони муосир проблемаи ифротгароӣ ва терроризм рӯз то рӯз мубрам ва мураккабтар гардида, муқовимат бо он чораҳои фаврӣ ва муассирро тақозо менамояд. Амалҳои террористие, ки дар саросари ҷаҳон содир мешаванд, хисороти зиёди ҷони оварда, ба амнияти ҷисмонӣ ва равонии давлатҳо ва шаҳрвандони онҳо зарари ҷиддӣ мерасонанд. Аммо дар паси ин ҳама даҳшатҳо нафароне меистанд, ки бо сабабҳои гуногун террорист шудаанд ва дар навбати худ қурбони фиребу найранг мегарданд.
Терроризм яке аз даҳшатноктарин ва хатарноктарин шаклҳои хушунатест, ки дар ҷаҳони мо вуҷуд дорад. Он кишварҳо ва минтақаҳои гуногунро фаро мегирад ва оқибатҳои он метавонад барои одамон, ҷомеа ва тамоми давлат фалокатбор бошад. Таърихи терроризм давраҳо ва ҳодисаҳои зиёде дорад, ки боиси пайдоиш ва рушди он гардидаанд.
Аввалин зуҳуроти терроризмро метавон аз замонҳои қадим мушоҳида кард. Дар баҳри миёназамин ва Ховари Миёна гурӯҳҳое буданд, ки барои расидан ба ҳадафҳои худ аз хушунат истифода мекарданд ва ҳамлаҳои террористӣ анҷом медоданд. Аммо дар асри 19 терроризм шакли муосири худро гирифт.
Дар охири асри 20 ва ибтидои асри 21 терроризм шаклу зуҳуроти нав пайдо кард. Шабакаҳои ҷаҳонии террористӣ аз қабили Ал-Қоида ва Давлати Исломӣ барои ҷалб ва ҳамоҳангсозии фаъолиятҳои худ аз интернет ва шабакаҳои иҷтимоӣ истифода кардаанд. Амалҳои террористӣ густурдатар ва харобиовартар шуда, ҳадафи он расонидани хисороти ҳадди аксар ва дар ҷомеа воҳима андохтан мебошад.
Терроризми муосир низ бо истифода аз технология ва воситаҳои нав хос аст.
Терроризм як падидаи мураккаб ва гуногунҷанба аст, ки бо як сабаб ё омил шарҳ дода намешавад. Он дар масъалаҳои сиёсӣ, иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва динӣ реша дорад ва сабабҳо ва ангезаҳои он дар гурӯҳҳо ва созмонҳои гуногун метавонанд гуногун бошанд.
Таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки солҳои охир ҷалб ва иштироки ҷавонон дар созмонҳои террористиву
экстремистӣ ва пеш аз ҳама “Давлати Исломӣ” тамоми кишварҳои ҷаҳон, аз ҷумла Ҷумҳурии Тоҷикистонро ба ташвиш овардааст. Аз тарафи мақомоти қудратӣ ва ҳифзи ҳуқуқи ҷумҳурӣ нисбати ҷавононе,ки дар давлатҳои Сурияву Ироқ ва Афғонистон ба гурӯҳҳои ифротӣ ҷалб шудаанд, чораҳои дахлдор андешида мешаванд. Вале, то имрӯз ин падидаи номатлуб пурра аз байн нарафтааст. Бинобар ин, зарур аст, ки дар муқобили ифротгароӣ ва терроризм худи ҷавонон саҳми дахлдор дошта бошанд.
Ҳиматов Амирҳамзаалӣ-муҳосиби Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар шаҳри Бохтар
