Наҷмиддин Шоҳинбодов

 “Инсон ҳамеша аз онҳое меомӯзад, ки дӯсташ медорад. Онҳоеро, ки мо аз онҳо 

        меомӯзем, муаллим номида мешаванд, аммо на ҳар касе, ки ба мо таълим медиҳад, сазовори ин

                                      ном аст”

                                                                                         (Иоганн Волфганг Гёте).

Шабакаҳои иҷтимоӣ (Фейсбук) мисли баҳр ҳастанд. Дар ин баҳр мори заҳрдор, тимсоҳи одамхӯр, наҳанги хунхор, шамшермоҳӣ ва моҳии устухонхӯр мавҷуданд. Аммо моҳии тиллоӣ низ ҳаст, ки тасодуф ба шасти одам меафтад. Дирӯз аз “баҳри Фейсбук” моҳии тиллоӣ ба шасти зеҳни ман афтод. Мақолаи публитсистӣ, аниқтараш надиктар ба эссеи узви вобастаи АМИТ, профессор Саймумин Ятимов таҳти унвони “МУАЛЛИМИ МАН” ҳайкали бузургтарин инсони ҷомеа-муаллимро тарошидааст. Мо то ба ҳол симо, хислату асолати таърихии муаллимро кашф накардаем. Ба он мисли “Сарбози гумном” саҷда мекунем, аммо сурату сирати ӯро намебинему намедонем. Инак публитсист ва олим Ятимов сурати “муаллим,одами соҳибақли давронсоз” (Надежда Крупская) хеле моҳирона ва табиӣ кашидааст. “Ҳамаи одамон муаллими дӯстдошта, муаллими зишти хешро доранд. Танҳо онҳое, ки фақат 6 сол умр дидаанд, муаллим надоранд” (Луи Арагон). Саймумин Сатторвич аз байни 5 миллион муаллим дар симои Усмон Раҳмонов сурати нави инсонсозро офаридааст. 46 сол қабл муаллими ҳамаи омӯзгорони Бадахшон Шоҷон Шонаврӯзов (Ёдаш ба хайр) дар бораи муаллим китобе навишт. Тибқи ҳисоб ӯ то ҳамон сол (солии 1978) ҳисоб карданд, ки дар Тоҷикистон 840 ҳазор омӯзгор дар 68 сол ба ин касб машғул буданд. Ҳамаи ин теъдод мисли ду қутб- мусбат ва манфӣ барои шогирдон буданд. Муллими ман Муборакқадам Некқадамов қариб ҳар рӯз такрор мекард. “Агар шумо савод нагиред, 250 сум маоши муаллим бароям ҳаром аст”. Баръакс муаллими ҷуғрофия (Номашро зикр намекунам), мегуфт: “Шумо хонед ё нахонед, ба дарс меоед ё намеоед, ман 270 сумамро мегирам”. Публитсист Саймумин Ятимов муллими деҳотии қаноапешаву содиқ ба касб, сабуру доно ва инсоншинос ва дар маҷмуъ соҳиби тамоми ахлоқи ҳамидаи инсониро дар Усмон Раҳмонов пайдо кардааст. Ва аз рӯи ин мақола рассом ва ё ҳайкалтарош мисли “Модари миллат” асар эҷод кунад. Барои наслҳои фардо бояд ҳайкали муаллимро созем. Бахусус дар давроне, ки дунёи технология, иттилоот, адабиёт электронӣ, иттилооти маҷозӣ маърифат бузургии муаллимро ба умқи фаромӯшӣ бурдааст. Ва дар ибтидои солҳои навадум муаллим аз зинаи шуҳрат поин афтод. “Маро муҳтоҷии муаллим ба гӯштфурӯш сахт асабонӣ мекунад” (Чингиз Айтматов) Муболиға не, воҳима низ намекунем, вале мо симои муаллимро аз осори Арасту, Лев Толстой, Уинстон Черчил, Низомӣ, Саъдии Шерозӣ, Абдураҳмони Ҷомӣ, Аҳмади Дониш, Мао Дун, Антон Макаренко, Мирзо Фатали Охундов, Эмомалӣ Раҳмон омӯхтем. Вале “муҳандиси бузурги руҳи шогирдон” ин кашфиёти илми ҷомешиносӣ ва фалсафаи муосир аст, ки С. Ятимов пажӯҳиш намудааст. Ва он чиз ҷолиб ва боиси тарғиб аст, ки то ба ҳол мо муаллимро чун “меъмори равонии шогирдон” наомӯхтем. Ҳатто дар ягон китобҳои педагогика ва психологияи 70 солаи мо дар ин бора ишора накардаанд. Дар ин бобат кишварҳои Аврупо нисбатан пешсаф шуданд. Аз қарни 18 муаллим дар макотиби Аврупо ба омӯзиши хислату равони шоирон даст задаанд. “Бузургтарин шодии муаллим он аст, ки шогирдаш ӯро таърифу тавсиф мекунад. Ман зиндагиро аз шогирдон омӯхтам. Ман асабоният, куштани ғазаб, нафрат ба хушунатро аз тифлакону талабагони мактаб омӯхтам” (Шоир ва нависнади Англис Шарл Бронте).

Имрӯз ҳамаи шахсияти бузурги фаннӣ, император, шоир адиби ҷаҳон алломаҳо аз замони Руми қадим то ҳол муаллими дӯстдошта мисли Усмон Раҳмонови худро доштанд. Аз байни садҳо муаллим ва ё даҳҳо муалим танҳо як Усмон Раҳмонов маҳбуби умум мегардад. Ва боз ба ин шарафи бузург дафъатан не, пас аз 80 сол насиб мешавад. Шояд Усмон Раҳмонов ягон унвону подоши моддӣ надошта бошад. Аммо имрӯз руҳи ӯ хуҳшол мешавад, ки мисли С. Ятимов шогирдро ба комол расондааст.

Олим Саймумин Ятимов хеле моҳирона, ҳамзамон оқилона, зеҳну тафакурро ба баҳс мекашад. Мақоми тарбия, таълим ва афзалияти онҳо дар ҷомеа чӣ гуна аст, ҳамаи муаммоҳои камолоти инсонро фаро мегирад. Мактабро бори аввал Ятимов чун сохтор, муассисаи муҳими ҷомеа ва давлат ба мади аввал гузоштааст. Дар асл ҳам мактаб аз масҷид, донишгоҳ, оила, фарҳанг, ҳаргуна бунёду иншооту муассисаҳо болотар аст. Муаллифи дақиқназар тарбияро аз таълим авлотар медонад. Ва онро чанд зина болотар гузоштааст. Дар ин самт С. Ятимов “Дучархаи нав”-ро устокорона таъмиру таҷдид менамояд. Тарбия дар муҳит, оила, ҷойи кор, донишгоҳ аз тарбия дар мактаб маншаъ мегирад. Ин назаряи тарбияи спартинии қадимро дар Руми қадим, Юнони қадим васеъ истифода мекарданд. Тарбия таълимро суфта ва ҳадафманд менамояд. Таълими бе тарбия “саратон”-и ақл буда, самар нахоҳад дод. Овардаанд Шоҳи Оламгир хост писарашро мунаҷҷими аср кунад. Аз Юнон устоди мунаҷҷими маъруф оварданд . 5 соли расо шоҳписар таълим гирифт. Шоҳ дар хатми мактаб хост писарашро имтиҳон кунад. Ва дар кафи дасташ ангуштариро пинҳон крда, аз писараш пурсид, ки дар дастам чӣ пинҳон аст?

Писар каме фикр карда бо забони хоида гуфт:

-Дар кафи дастатон чизи гирд аст. Дарунаш сурох аст.

-Офарин, писарам, акнун бигӯ, дар дасти ман чӣ ҳаст?

-Дар дастатон санги осиё аст, падар.

Шоҳ амр дод, ки мунаҷҷимро ба дор кашанд.

Мунаҷҷим ба Шоҳ гуфт:

-Ман ба писарат донишу таълим додам. Аммо тарбияи ақлу заковати ӯ дар дасти Шумо буд. Таълим дуруст муайян кард, ки дар дасташон ҷисми гирд ва сурох буд. Аммо тарбияи ақл наход то ин дараҷа кунд бошад, ки дар кафи даст пиҳон кардани санги осиёбро нафаҳмад!

Ва бори нахуст пажуҳиши С.Ятимов иллат ва нуқси шикасти рушди ҷомеаро дар ибтидои Истиқлоли давлатӣ кашф мекунад. Дар ҳақиқат вақте фосилаи байни таълим ва тарбия дароз мешавад. Ва он (солҳои навадум) агар канда шавад, мо бо созандаи ҷомеа не, бо сӯзандаи ҷомеа рӯ ба рӯ мешавем.

Таърих дар ёд дорад, ки чунин бархурд фоҷиаи маънавӣ, фалокати моддии ҷисмониро ба вуҷуд овардааст. Масеҳияти асри 11 замони шукуфоии Исломи сӯйи Шарқ бо таълими васеъ дар Калисо ва маҳдудияти тарбия Масеҳиятро ба буҳрони маънавӣ дучор кард. Соли 1054 калисоҳои Рум ва Масеҳияти шарқии патриархати Византияу Константинопол аз ҳам ҷудо шуда, парчам кинаву адоват ва меморандуми ихтилофро барафрохтанд.Таълими фарогири оммавиро мактаб ба уҳдаи Калисо партофта, тарбия ба мадди дуюм афтид. Ин фалокат то ҳоло ҳам бо вуҷуди оштии расмии соли 1965 фарҳанги бузурги маънавии Масеҳиятро ба буҳронҳои шадид дучор намуд. Маҳз зиёиёну рушанфикрони тоҷик аз таҷрибаи Эрон, Афғонистон дар Тоҷикистони солҳои навадум тавассути ташкилоту аҳзоб, ҷунбишҳо мисли ТЭ ҲНИ (Ин ташкилот дар Тоҷикистон ва аксари мамалоики ИДМ мамнуъ аст), “Лаъли Бадахшон”, Ҳизби Демократӣ, “Рӯ ба рӯ”, “Имом Ҳусайн” таълими хатти ниёгон, улуми динӣ, ормонҳои соф тундгароёни миллиро васеъ ба роҳ монданд. Дар як шабонарӯз тамоми лавҳаҳо ва шиорҳо дар шаҳр ба хатти форсӣ китобат ва овехта шуданд. Бо иборае дар коғаз давлати исломии Тоҷикистон таъсис ёфт. Даҳҳо мактабҳои динӣ кушода шуданд. Таълим сари тарбияро хурд. Ин ҷунбишҳо алакай соли 1991 идоранашванда шуданд. Аз нисф зиёд таълимгирандагони чунин мактабҳо тарбияи тундгароӣ гирифтанд. Ва дар таърихи дунё исломро ниёзманду муҳтоҷи ҳизб намуданд. Магар ақлу заковати пайғамбари авалину охирин ислом ва чор тан хулафои дин ба ин нарасид. “Роҳнамоӣ ва аз рӯйи ақида ва мазҳаб мардумро гирд овардан ду бор ба ғалаба ва сад бор ба мағлубият мебарад” (Дидро).

        Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҷашни Иҷлосияи 16 Шурои Олӣ хеле оқилона гуфтанд: “Созмону ташкилотҳои мухталиф танҳо ба ҳадафи ба даст гирифтани қудрати сиёсӣ мардумро ба инқилоб таблиғ мекарданд”. Фалокати аз тарбия фаромӯш карданро бори аввал чун файласуфи иҷтимоии рӯз ҷомеашиноси маъруф С.Ятимов дар ин мақола зикр мекунад. ”Дар мавриди фаъолияти мактаб гуфтан мушкил аст, ки дар ҷойи аввал таълим ё тарбия меистад? Ин мафҳумҳои якдигарро пурракунанда мебошанд. Бе якдигар вуҷуд дошта наметавонанд. Дар ин маврид метавон баҳс кард. Лекин ба андешаи мо дар ин ҳолат, тарбя дар ҷойи аввал меистад”. (С. Ятимов “Муаллими ман” Фейсбук. 05.05.2024).

        Ин ақидаро метавон нуқта ба назарияи хатои даврони эҳёи Аврупо номид. Дар солҳои навадум ҳангоми таълими саросемавор ақлу заковат, ва тарбия тафаккурро фаромӯш карданд. Дар як мактаби динии он давр мисраҳои маъруфи Мавлонои Балх:

Дил ба даст овар, ки ҳаҷҷи Акбар аст,

Аз ҳазорон Каъба як дил беҳтар аст.

Каъб бунёди Халили Озар аст,

Дил гузаргоҳи ҷалили Акбар аст.

Ин дубайтӣ чун даъвати куфр эълон шуд. Зеро таътим дар ин мактаб аз тарбяи пеш гузашт.

Агар хонандаи закитабъ каме ақибтар силсилаи маҷаллаҳои “Илм ва амнияти миллӣ”-и профессор С.Ятимов таваҷҷуҳ мекард, моҳияти илмии тарбияи инсон чун зиёии даврон чун ташаккулдиҳандаи идеологияи миллӣ собит намуд. Мафҳум, аниқтараш назрияи саҳми инфиродии муаллим дар мактаб чун парчамдорони таълиму тарбияро педагоги рус Антон Макаренко кашф намуд. Аммо ормонҳои марксистии сотсиализми муттарақӣ, колективизм ва барномаҳои ташкилотҳои чамъиятиро дар мадди аввал гузоштанд. Ман ҳеҷ гоҳ фишангу омилҳои молиро сабаби аз байн рафтани эътибор ва мақоми муаллим дар ҷомеа ҳисоб намекунам. Ин зарба аз ҷониби идеологияи он замон, ки кори тарбияро аз мактаб бардошта ба дӯши ҳизб гузоштанд. Ин мактаб ва муаллимро ба бетарафӣ расонд. Муаллим аз таълиму тарбия ба мубаллиғу ҷорчии сиёсӣ табдил ёфт.

Мақолаи “Муаллими ман” як навъ дастур ё низомномаи пайдо кардани зиёии содиқ ва мутафаккири деҳотӣ аст. Ё худ барои ман ин “Манофеи инсоншиносии асил” аст. Акнун пас аз мутолиаи ин мақола ҳар кас ҳам аз пайи ҷусутуҷӯи Усмон Раҳмонови худ мешавад. Ман аз ҷумла Усмони худамро пайдо кардам. Муаллими азизи ман Муборакқадам куллан Усмон Раҳмонов аст. Маҳз Усмон Раҳмонов барои музд, шуҳрат ва сарват заҳмат намекашид. Садоқат ва эътиқод он чуноне устод С.Ятимов дар мақолаи шарҳи Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ба Маҷлис Олии кишвар соли 2023 тафсир намуд, омили худогоҳии миллӣ маҳсуб мешавад. Дар ин ҷо боз бори дигар кашфиёти С.Ятимов оид ба омӯзиши равонии шогирдон ёдрас мекунам. Ман мутмаин ҳастам, ки шояд аз байни 30 нафар ҳамсинфони С.Ятимов ва шояд 500 нафар шогирдони Усмон Раҳмонов танҳо 20 фоизаш аз маҳорату садоқати Усмон Раҳмонов баҳра бурда бошанд. Бигзор як кас дарк карда бошад. Ин бузургтарин дастоварди муаллим Усмон Раҳмонов аст. Муаллим Усмон Раҳмонов дар тасвири С.Ятимов бо ибораи “Бо тифлон-тифлона, бо пирон-пирона бархурд намудан, мушкилкӯшои кори педагог аст”. (В.Схомлинский). Риоя мувозинати бархӯрд ба синну соли мухталиф ин нишони фазилати олии инсонӣ мебошад.

       Таассуф ва нигаронии устод С.Ятимов аз нуқси китоби дарсии “Таърихи Тоҷикистон” (Сад афсус мо то ҳол ҳам “Таърихи сиёсии Тоҷикистон”-ро дар шакли комил эҷод накардем) асоси воқеӣ дорад. Таърихи 32 солаи даврони Истиқлолияти мо, ки тавассути Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон 9 мероси бузурги таърихии Тоҷикистон моли ЮНЕСКО шинохта шуданд, номукаммал аст. Чанде пеш директори Маркази мероси хаттии АМИТ Раҳматкарим Давлатов дар як ҳамоиши байналмилалӣ мақолаи “Бозёфт ва тадқиқоти археологӣ-шакли инъикоси воқеияти таърихӣ” (С. Ятимов “Мероси ниёгон занҷири тиллоии васли тамаддунҳо”. Душанбе, “Меъроҷ Граф”. 2023. С.34) беҳтарин мақолаи кашф ва пажӯҳиши улуми бостоншиносоӣ ва ҳафриёти қадима номида, онро чун васоити таълим ба маҷмуаи мақолаҳои барномаи ЮНЕСКО оид ба ҳифзи мероси ҳуҷҷатӣ шомил кард. Чаро ин мақола то ҳол чун васоити таълимӣ истифода намешвад?

        Акнун биёед амалан аз ин публитсисти илмӣ ё худ тарҳи сохтан, эҷод кардани ҳайкали “муаллими рӯз” андеша кунем. Пас аз мутолиаи ин публитсистика ман имони комил дорам, ки мисли офаридани симои Модар дар ҳайкал бояд ҳайкали “Муаллими гумном”-ро эҷод кунем. Барои сохтани ҳайкали муаллими ҳамин мақола лоиҳаи асосӣ хоҳад шуд.

Имрӯз бояд ҳамаи зиёиёни номдор “Усмон Раҳмонов” худашонро пайдо кунанд. Ҳар қадар Усмонҳо зиёд шаванд, ҳамон қадар шогирдони тундгарои чаправ кам хоҳанд шуд.

        Ва дар фарҷом андешаҳоямро бо иқтибосе аз номаи Ҷавоирлаъл Неру ба шогирдаш тақвият мебахшам: “Онҳое ки барои Ватан ва майҳандӯстӣ ҷонфидоӣ ваъда медиҳанд , афсона ҳаст. Онҳое, ки Ватанро барои манифати хеш дӯст медоранд, хиёнат ҳаст. Ва онҳое, ки муаллими атрофро ситоиш мекунанд, ватандӯсти асиланд. Бешак олими ҷомешинос, ҷомеаҷунбон, марзбони рақами аввали мо-Саймумин Ятимов бори дигар садоқату ватанадӯстиашро намоиш дод.